Stacks Image 1072

Η «Εποχιακή Κατάθλιψη» ή «Εποχιακή Συναισθηματική Διαταραχή», είναι ένα είδος κατάθλιψης το οποίο πυροδοτείται από την αλλαγή των εποχών. Συνήθως εμφανίζεται προς το τέλος του φθινοπώρου και κορυφώνεται κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Είναι πιο συχνή στις γυναίκες και τους νεαρούς ενήλικες, καθώς και σε όσους κατοικούν σε χώρες μακριά από τον ισημερινό. Βασικό της σύμπτωμα είναι η μείωση της διάθεσης και της ενέργειας του ατόμου, καθώς και η τάση του να γίνεται κυκλοθυμικό και να νιώθει αβοήθητο. Τις περισσότερες φορές, τα συμπτώματα υποχωρούν με τον ερχομό της άνοιξης και του καλοκαιριού.

Πρωταρχικό μου μέλημα είναι το χτίσιμο μιας θεραπευτικής σχέσης βασισμένης στην εμπιστοσύνη, τον αμοιβαίο σεβασμό και τον συνεργατικό εμπειρισμό μέσα σε ένα πλαίσιο πιστής τήρησης του κώδικα επαγγελματικής δεοντολογίας των ψυχολόγων και διασφάλισης του απορρήτου των συνεδριών. Η διάρκεια της θεραπείας καθορίζεται από τις ιδιαίτερες ανάγκες του πελάτη και σε άμεση συνεργασία με τον ίδιο.

«Δεν μπορώ να πω με σιγουριά ότι τα πράγματα θα διορθωθούν αν αλλάξουν. Είμαι σίγουρος όμως ότι για να διορθωθούν, πρέπει να αλλάξουν.»

Georg Christoph Lichtenberg

Stacks Image 990



  • Βία Κατά των Γυναικών
    Η βία κατά των γυναικών είναι ίσως η πιο επαίσχυντη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν κάνει διαχωρισμό μεταξύ συνόρων, πολιτισμών ή πλούτου. Ο όρος «βία κατά των γυναικών» περιλαμβάνει κάθε πράξη βίας που στηρίζεται στο φύλο και έχει ως αποτέλεσμα ή είναι δυνατό να έχει ως αποτέλεσμα, την σωματική, σεξουαλική ή ψυχολογική βλάβη ή πόνο για τις γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων των απειλών τέτοιων πράξεων, τον εξαναγκασμό ή την αυθαίρετη στέρηση της ελευθερίας είτε αυτό προκύπτει στην δημόσια είτε στην ιδιωτική ζωή (4η Παγκόσμια Διάσκεψη Γυναικών,παρ. 113).

    H βία κατά των γυναικών είναι μεγάλος κίνδυνος για τη δημόσια υγεία και σημαντική αιτία θανάτου και αναπηρίας για τις γυναίκες 16-44 ετών. Εκτιμάται μάλιστα ότι είναι τόσο σοβαρή αιτία θανάτου και ανικανότητας μεταξύ των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας, όσο ο καρκίνος. Δυστυχώς, δεν γνωρίζει κοινωνική τάξη, πολιτισμικό πλαίσιο ή γενικότερο επίπεδο ανάπτυξης.
    Η πιο συχνή μορφή βίας προέρχεται από τον ερωτικό σύντροφο. Ωστόσο, το 55%-95% των γυναικών θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας δεν καταγγέλλει το πρόβλημα. Δέσμιες των κοινωνικών αντιλήψεων και συχνά της οικονομικής εξάρτησής τους από τους θύτες, πολλές γυναίκες, από φόβο και ντροπή:

    - Υποφέρουν σιωπηλά
    - Γίνονται παθητικές
    - Δύσκολα αναγνωρίζουν το πρόβλημα
    - Ακόμα πιο δύσκολα κάνουν κάτι για αυτό
    - Αυτοενοχοποιούνται και προσπαθούν να καλύψουν το θύτη

    Για να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις της βίας, είναι ουσιαστικό να προβλέπεται μια μακροχρόνια και πολλαπλή υποστήριξη των γυναικών, με ξενώνες, ασφαλή καταφύγια και γραμμές ψυχολογικής υποστήριξης. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από κλειστές πόρτες!



  • Πρώτη Συνεδρία στον Ψυχολόγο: Και Τώρα;
    Η απόφαση να επισκεφτεί κάποιος έναν Ψυχολόγο για πρώτη φορά αποτελεί μια διαδικασία αρκετά δύσκολη και συχνά γεμάτη με αμφιβολίες και άγχος. Άλλωστε, αυτό είναι το χαρακτηριστικό του καινούριου και αυτού που δεν έχουμε τολμήσει να δοκιμάσουμε στο παρελθόν.

    Δεν είναι λίγες οι φορές που το μυαλό γεμίζει με σκέψεις, όπως: «Μήπως φανώ αδύναμη;», «Μήπως με θεωρήσουν τρελή;», «Αφού ξέρω τι έχω, να το αντιμετωπίσω μόνη…», «Μήπως αυτά που θα πω είναι ανοησίες;», «Και ωραία, άντε και πήγα εκεί, τι θα πω;».

    Ειδικά στην πρώτη συνεδρία συναντάω ανθρώπους με αυξημένο
    άγχος για το αν θα έχουν κάτι να πουν καθ’ όλη τη διάρκεια της συνάντησής μας ή αν θα καταφέρουν να εξηγήσουν τι είναι αυτό που τους απασχολεί. Σίγουρα, το τι θα πει ο καθένας στο θεραπευτή του εξαρτάται από το είδος της δυσκολίας του, αλλά και από το πόσο είναι έτοιμος και ο ίδιος να ανοιχτεί και να εμπιστευτεί. Ας μην ξεχνάμε πως ειδικά η πρώτη συνάντηση με το θεραπευτή μπορεί να είναι μια άβολη διαδικασία, πόσο μάλλον για ένα άτομο πιο συνεσταλμένο και εσωστρεφές.

    Ακολουθούν μερικά θέματα στα οποία θα μπορούσες να αναφερθείς στην πρώτη συνεδρία με τον Ψυχολόγο σου, όχι τόσο για να λειτουργήσουν ως οδηγός, αλλά προκειμένου να ξεκαθαρίσεις λίγο καλύτερα μέσα σου σε τι ΕΣΥ επιθυμείς να εστιάσεις.

    1.    
    Τι είναι αυτό που σε δυσκολεύει και χρειάζεσαι βοήθεια. Παρόλο που σε αρκετούς αυτό είναι ξεκάθαρο, στους περισσότερους η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι καθόλου σαφής. Στην περίπτωση αυτή περιέγραψε στο θεραπευτή σου μερικές από τις πιο δύσκολες στιγμές της καθημερινότητάς σου, τι συναίσθημα σου προκαλείται εκείνη τη στιγμή και συνήθως πως αντιδράς.
    2.    
    Προσδιόρισε το χρονικό διάστημα που δε νιώθεις καλά. Πότε θυμάσαι τα πράγματα να ξεκινούν να πηγαίνουν διαφορετικά από το συνηθισμένο; Μήπως έχεις εντοπίσει κάποια μοτίβα μέσα σε αυτό το διάστημα; Π.χ να κλείνεσαι στον εαυτό σου, να κλαις συχνά, να δυσκολεύεσαι να κοιμηθείς…
    3.    
    Αναφέρσου ακόμα και στα «ασήμαντα». Πολλές φορές διακρίνω ένα μεγάλο άγχος στους θεραπευόμενούς μου για το εάν θα μου μιλήσουν για «ανόητα» ή «λάθος» πράγματα. Να θυμάσαι πως δεν υπάρχει «σωστό» και «λάθος» θέμα προς συζήτηση στην ψυχοθεραπεία. Μέσα από τι αφηγήσεις σου, ακόμα και για αυτά που θεωρείς μικρά και καθημερινά, ο θεραπευτής σου θα βοηθηθεί στο να σε καταλάβει καλύτερα.
    4.    
    Περιέγραψε την ποιότητα της ζωής σου. Αναφέρσου στο πόσο λειτουργική και δραστήρια είσαι στην καθημερινότητά σου. Ποιο είναι το κυρίαρχο συναίσθημα μέσα στη μέρα σου; Τι σε κάνει χαρούμενη; Τι σε αγχώνει; Τι σε φοβίζει;
    5.    
    Μίλησε για τον τρόπο που σκέφτεσαι. Πώς τείνεις να ερμηνεύεις τα πράγματα; Είναι κάποιες σκέψεις που έρχονται πιο συχνά στο μυαλό σου κατά τη διάρκεια ή το τέλος της ημέρας; Έχεις σκεφτεί ποτέ να κάνεις κακό στον εαυτό σου;
    6.     Περιέγραψε τις διαπροσωπικές σου σχέσεις. Πώς αλληλεπιδράς με τους γύρω σου σε επίπεδο οικογένειας, εργασίας, ερωτικών και φιλικών σχέσεων; Η ύπαρξη και το είδος του κοινωνικού δικτύου μπορεί να είναι η λύση ή το πρόβλημα σε μια συναισθηματική διαταραχή.
    7.    
    Αναφέρσου σε αυτά που κουβαλάς. Κανείς δε φύτρωσε σε μια στιγμή. Όλοι έχουμε το σακουλάκι με τα βάρη μας. Πρόκειται για κάποια τραυματική εμπειρία στο πλαίσιο της οικογένειας, για κάποιο περιστατικό κακοποίησης, για κάποια σημαντική αλλαγή ή για κάποιου είδους εξάρτηση; Αν και τη δεδομένη στιγμή ίσως να μη θες να ασχοληθείς με κάποιο από αυτά τα ζητήματα, θα είναι χρήσιμο για το θεραπευτή σου να τα γνωρίζει και να διερευνήσει την πιθανή τους σύνδεση με την τωρινή σου δυσκολία.

    Η Ψυχοθεραπεία αποτελεί μια επίπονη διαδικασία και χρειάζεται θάρρος προκειμένου κανείς να πάρει την απόφαση να ξεκινήσει. Για το λόγο αυτό είναι υψίστης σημασίας να εισπράττεις ασφάλεια, αποδοχή και σεβασμό από τον θεραπευτή σου. Η πρώτη συνεδρία δεν είναι πάντα αντιπροσωπευτική, για αυτό δώσε λίγο χρόνο τόσο σε εσένα, όσο και στο θεραπευτή σου. Άλλωστε,
    «προκειμένου να διανύσεις χίλια μέτρα, χρειάζεται ένα καλό πρώτο βήμα…».

  • Τι είναι η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή (ΙΨΑΔ)
    Έχει συμβεί να γυρίζεις πίσω ξανά και ξανά ώστε να ελέγξεις εάν έκλεισες τον θερμοσίφωνα; Έχεις δει τα χέρια σου να κάνουν πληγές από την υπερβολική χρήση σαπουνιού ή αντισηπτικού; Είχες ποτέ μια «κακή σκέψη» που να νιώθεις την ανάγκη να εξουδετερώσεις; Δυσκολεύεσαι με το χαλάκι στο χώρο αναμονής καθότι δεν είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένο και σηκώνεσαι να το ισιώσεις; Είχες ποτέ την ανησυχία πως μπορεί να κάνεις κάτι απαίσιο και αντίθετο με το χαρακτήρα σου;

    Εάν ναι, τότε ίσως να πάσχεις από Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή!

    Τι είναι η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή

    Η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή (ΙΨΑΔ), είναι μία ψυχική πάθηση που χαρακτηρίζεται από παράλογες σκέψεις, ιδέες, εικόνες (εμμονές – ιδεοληψίες ή ψυχαναγκασμούς) και οδηγεί τους πάσχοντες σε επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές (καταναγκασμούς). Αν και μπορεί να εμφανιστεί ακόμη και από τη νηπιακή ηλικία, συνήθως εκδηλώνεται είτε μεταξύ 10 – 12 ετών, είτε προς το τέλος της εφηβείας. Φαίνεται πως η κληρονομικότητα διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εμφάνισή της, δίχως όμως να είναι ξεκάθαροι οι αιτιολογικοί της παράγοντες.

    Αν και η διάγνωση πραγματοποιείται μόνο από τον Ψυχίατρο ή Ψυχολόγο, υπάρχουν τρία βασικά στοιχεία που βιώνει το άτομο με ΙΨΑΔ:

    1.     Έμμονες σκέψεις – ιδεοληψίες και παρορμήσεις
    2.     Καταναγκαστικές συμπεριφορές είτε σε πράγματα που το άτομο προσπαθεί να κάνει, είτε να σκεφτεί
    3.     Δυσκολίες στην καθημερινότητα, δυσφορία και έλλειψη χρόνου λόγω των παραπάνω

    Οι
    Ιδεοληψίες είναι έμμονες, «παρεισφρητικές σκέψεις», συνήθως ανεπιθύμητες και μη αποδεκτές από το άτομο, οι οποίες μοιάζουν να είναι έξω από τον έλεγχό του και που του προκαλούν αρνητικά συναισθήματα, όπως φόβο, αηδία και αμφιβολία.

    Μερικά παραδείγματα:
    ·      Μήπως χτύπησα κάποιον με το αυτοκίνητο χωρίς να το καταλάβω;
    ·      Μπορεί η τσάντα μου να είναι μολυσμένη με μικρόβια
    ·      Πρέπει να αγγίξω το κομποσκοίνι μου 5 φορές, αλλιώς θα γίνει κάποιο κακό
    ·      Κι αν έχω καρκίνο;
    ·      Θα πέσω στις ρόδες του λεωφορείου
    ·      Θα πρέπει να τα θυμάμαι και να τα ξέρω όλα
    ·      Μήπως είμαι ομοφυλόφιλος;
    ·      Μήπως είμαι ανήθικος και διεστραμμένος;
    ·      Προλήψεις σε σχέση με χρώματα και αριθμούς

    Οι
    καταναγκασμοί είναι επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές ή σκέψεις στις οποίες καταφεύγει το άτομο για να εξουδετερώσει τις ιδεοληψίες ή ενέργειες με τις οποίες αποφεύγει το άτομο να έρθει αντιμέτωπο, ώστε να μην εμφανιστεί η ιδεοληψία.

    Μερικά παραδείγματα:
    ·      Υπερβολική καθαριότητα των χεριών ή διαφόρων αντικειμένων
    ·      Συχνά τσεκαρίσματα. Το άτομο ελέγχει μήπως έχει βλάψει τον εαυτό του ή κάποιον άλλο
    ·      Επανάληψη κοινών δραστηριοτήτων (π.χ. ανεβοκατέβασμα σκάλας) ή κινήσεων του σώματος (π.χ. ανοιγοκλείσιμο βλεφάρων)
    ·      Επανάληψη νοερά λέξεων ή φράσεων, μέτρημα ή προσευχή, ώστε να μη συμβεί κάτι κακό
    ·      Τοποθέτηση αντικειμένων σε συγκεκριμένη σειρά
    ·      Αναζήτηση επιβεβαίωσης από τους γύρω του μετά από επανάληψη συγκεκριμένου ερωτήματος που του προκαλεί άγχος

    Αντιμετωπίζοντας την Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή

    Οι πιο αποτελεσματικοί τρόποι αντιμετώπισης της ΙΨΑΔ φαίνεται να είναι ο συνδυασμός Γνωσιακής –  Συμπεριφορικής Ψυχοθεραπείας, Φαρμακευτικής αγωγής και υποστήριξης από την Οικογένεια.

    Μέσω της
    Γνωσιακής –  Συμπεριφορικής Ψυχοθεραπείας το άτομο ενισχύεται να αντιμετωπίζει τις σκέψεις ως «απλές» και όχι ως σήματα κινδύνου που του προκαλούν άγχος και το κάνουν να πιστεύει ότι είναι κακό άτομο. Όταν έχει μια έμμονη σκέψη, μαθαίνει να παίρνει απόσταση από αυτή και να μην προσπαθεί να διαβεβαιώσει τον εαυτό του. Μέσα από διάφορες ασκήσεις, το άτομο μαθαίνει να μένει «εκτεθειμένο» στο ερέθισμα που του προκαλεί φόβο και άγχος, να μην ενδίδει στην καταναγκαστική συμπεριφορά και τελικά να επιτυγχάνει αυτό που ονομάζουμε «εξοικείωση».

    Η
    Φαρμακευτική Αγωγή που χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση της ΙΨΑΔ συνήθως στοχεύουν στην αύξηση της σεροτονίνης και κατ’ επέκτασιν στην καλύτερη λειτουργία του εγκεφάλου.

    Ο ρόλος της
    Οικογένειας κρίνεται καθοριστικός, καθώς άθελά της μπορεί να ενισχύει και να διαιωνίζει την εμφάνιση των συμπτωμάτων της ΙΨΑΔ. Συχνά, τα άτομα που πάσχουν από ΙΨΑΔ επιζητούν επίμονα από τους οικείους τους διαβεβαιώσεις σε σχέση με τις σκέψεις ή συμπεριφορές τους, ενώ καταναλώνουν πολύ χρόνο σε τελετουργίες, γεγονός που επηρεάζει τον ελεύθερο χρόνο ολόκληρης της οικογένειας. Ως αποτέλεσμα, οι συγγενείς σπεύδουν να ικανοποιήσουν τις καταναγκαστικές συμπεριφορές των οικείων τους, είτε για να γλιτώσουν χρόνο, είτε γιατί δεν αντέχουν να τους βλέπουν να υποφέρουν.

    Τι να κάνετε για να βοηθήσετε τους οικείους σας

    ·     
    Αποφύγετε να συμμετέχετε στον καταναγκασμό (π.χ. να του τινάζετε κάθε βράδυ πριν ξαπλώσει τα σεντόνια, να περνάτε με χλωρίνη κάθε μέρα το πάτωμα)
    ·     
    Μην ενισχύετε την αποφυγή (π.χ. να αφήνετε τα πράγματα όπως θέλει στο σαλόνι, χωρίς να μετακινείτε τα αντικείμενα, γιατί δεν το αντέχει)
    ·     
    Αποφύγετε τις διαβεβαιώσεις (π.χ. έπλυνα αρκετά καλά τα χέρια μου, ώστε να πάω να ξαπλώσω;)
    ·     
    Μην κάνετε αλλαγές στο πρόγραμμα και τις συνήθειες της οικογένειας (π.χ. να πλένεστε σε διαφορετικό μπάνιο, να μην καταναλώνετε τροφές που θέλει να τρώει μόνο το άτομο με ΙΨΑΔ).
    ·     
    Μην επιστρέφετε προκειμένου να κάνει το άτομο διάφορα τσεκαρίσματα (π.χ. εάν κλείδωσε)

    Η ΙΨΑΔ αναπτύσσεται ως ένας τρόπος αντιμετώπισης των στρεσογόνων καταστάσεων. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι ένας ψεύτικος φίλος και η ζωή σου θα είναι πολύ καλύτερη χωρίς αυτόν!




Copyright © 2017 Christos Miaris
Νιώθεις Stress; Πάτα εδώ
Skype Call