Τα παιδιά από μικρή ηλικία ξεκινούν να ρωτούν για το σεξ προκαλώντας στους γονείς αμηχανία και ανησυχία. Η σεξουαλικότητα, όμως, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού που επηρεάζει σχεδόν όλους τους τομείς της ανάπτυξης.

Η σεξουαλική αγωγή δίνει τη δυνατότητα στο παιδί να υιοθετήσει υγιείς και ασφαλείς στάσεις και συμπεριφορές για την προάσπιση της σωματικής και ψυχικής του υγείας. Η διαρκής έκθεση σε πολλαπλά μηνύματα τόσο μέσω της τηλεόρασης, όσο και μέσω του διαδικτύου, καθιστά όλο και πιο αναγκαίο το ρόλο της σεξουαλικής αγωγής.

Οι γονείς και το σχολείο καλούνται να διδάξουν το παιδί πώς να προφυλάσσεται από οτιδήποτε μπορεί να απειλήσει την υγεία του και να το βοηθήσουν να απολαμβάνει τη ζωή ελαχιστοποιώντας τους κινδύνους γύρω του, προετοιμάζοντάς το να ανταποκριθεί αποτελεσματικά στις ανάγκες του αυριανού ενήλικα.

Η ΔΕΠΥ αποτελεί το συχνότερο πρόβλημα στη σχολική ηλικία καθώς εμφανίζεται στο 3-7% των παιδιών από τα οποία εκτιμάται ότι το 60% θα έχουν συμπτώματα και στην ενήλικη ζωή. Τείνει να υπο-διαγιγνώσκεται σε πολλές χώρες (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα), ενώ συνήθως αναγνωρίζεται για πρώτη φορά όταν τα παιδιά πάνε στο σχολείο, λόγω των αυξημένων απαιτήσεων για συγκέντρωση και τήρηση κανόνων.

Οι συνέπειες της είναι πολλαπλές, με κυριότερες τα μαθησιακά ελλείμματα και την κακή επίδοση στο σχολείο, τον κακό συντονισμό των κινήσεων, καθώς και την εμφάνιση αυξημένου στρες και δυσλειτουργιών σε κοινωνικό και συναισθηματικό επίπεδο.

Ο ρόλος του εκπαιδευτικού κρίνεται σημαντικός στην αντιμετώπιση του παιδιού με ΔΕΠΥ, καθώς «η καλή εκπαίδευση δεν έχει τόσο να κάνει με το να προετοιμάσει τον άνθρωπο για την επιτυχία, όσο να τον προετοιμάσει να αντέξει την αποτυχία».

Ανάμεσα στα διάφορα γεγονότα και τις συνέπειές τους – συναισθηματικές, γνωστικές και συμπεριφορικές – παρεμβάλλονται οι πεποιθήσεις του ατόμου, βάσει των οποίων διαμορφώνονται οι αντιδράσεις του. Οι πεποιθήσεις, με τη σειρά τους, διαμορφώνονται μέσω των αυτόματων σκέψεων που κάνει το άτομο όταν έρχεται αντιμέτωπο με μια κατάσταση.

Πολλές φορές, όμως, οι αυτόματες σκέψεις επηρεάζουν έντονα την συναισθηματική κατάσταση του ατόμου και παραποιούν σε μεγάλο βαθμό την πραγματικότητα. Η ψυχοθεραπευτική παρέμβαση μπορεί να δώσει στο άτομο για πρώτη φορά την ευκαιρία να εκφράσει τις σκέψεις αυτές και να ελέγξει το περιεχόμενό τους.

Δεδομένου ότι το βασικό ψυχολογικό πρόβλημα και η θεραπεία σχετίζονται με τις σκέψεις του ατόμου (γνωσίες), ονομάζουμε αυτό το είδος ψυχολογικής βοήθειας «γνωσιακή ψυχοθεραπεία»

H βία κατά των γυναικών είναι μεγάλος κίνδυνος για τη δημόσια υγεία και σημαντική αιτία θανάτου και αναπηρίας για τις γυναίκες 16-44 ετών. Πρόκειται για φαινόμενο διαδεδομένο σε όλες τις κοινωνίες και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, ανεξάρτητα από το επίπεδο ανάπτυξης, το βαθμό πολιτικής σταθερότητας, το πολιτισμό ή τη θρησκεία.

Παρόλο που η βία κατά των γυναικών αποτελεί ένα συχνό φαινόμενο, οι γυναίκες συνήθως δεν μιλούν από φόβο και ντροπή, λόγω των προκαταλήψεων αλλά και των παραδοσιακών κοινωνικών αντιλήψεων που επικρατούν μέχρι και σήμερα για την οικογένεια και το ρόλο των φύλων, καθώς και εξαιτίας της ελλιπούς ενημέρωσης για τα δικαιώματα των γυναικών.

Όμως:
- Η γυναίκα που βιώνει οποιαδήποτε μορφή βίας πρέπει να αναζητήσει βοήθεια
- Η ανοχή και η σιωπή το μόνο που κάνουν είναι να επιδεινώνουν το πρόβλημα
- Η γυναίκα-θύμα χρειάζεται να συνειδητοποιήσει ότι δεν ευθύνεται αυτή για τη βίαιη συμπεριφορά του συντρόφου της
- Με την κατάλληλη ψυχολογική στήριξη, η γυναίκα μπορεί να επανακτήσει την αυτοπεποίθησή της, να πιστέψει ξανά στον εαυτό της και να δημιουργήσει τη ζωή και τη σχέση που πραγματικά επιθυμεί και της αξίζει!